"ایده آل مملکت"
ای زمامداران توجهی به حال مملکت چونکه نزدیک است می بینم زوال مملکت
رشوه خوار و خاین ملی
شناسم من همه یعنی از
کاتب گرفته تا
رجال مملکت
گشته فقر و قاتگی
و مردم نادار بیش
می
زند اما
به عشرت فیودال
مملکت
سرقت و بی امنی و آدم کشی گردیده عام زانکه خوابیده
است بیغم کوتوال مملکت
وضع ناجور و خرابش دیده میگویم
بود: بعد ازین
آیا چها اندر
قبال مملکت
نبض دستش را چو دیدم داشت بیماری جهل زود میمیرد
طبیبا! کن سمال مملکت
نیست درعصری که تسخیر فضا نامش نهند جز
ترقی و تمدن
ایدآل مملکت
من نمی بینم
کسی را کو نماید خدمتی غیر
از این که دوخته چشمش بمال مملکت
زندگی تا کی بود ما را باین وضع خراب؟ خورده
ام بر هر کجا با این سوال مملکت
خانه جنگی و تعصب های بی معنی و پوچ کی دهد بهر
ترقی ها مجال
مملکت
دیگران
در فکر تسخیر قمر، اما «حمیم»
بگذرد در خواب ما را
ماه و سال مملکت
کابل
– افغانستان
05/
01/ 1347 خورشیدی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر