" صلح ؟! "

                                                              " صلح ؟! "

                           به سوی آسمان پر را گشودن                    مقیم کرۀ مهتاب بودن

                           به تسخیر سیارات دگر هم                       همای بخت خود را آزمودن

                           مدام در ساحۀ تخنیک و دانش                   به کشف و اختراع خود فزودن

                           ز سقراط و فلاطون فرد فروش                 به حکمت گویی سبقت را ربودن

                                                 چه حاصل چون بشر باشد «حمیما»

                                                 به فکر جنگ و خونریزی نمودن

 

                                                                                  کابل – افغانستان

                                                                                  17 / 5 / 1349 خورشیدی.

" ماه از ابر می ترسد! "

 

                                                                       "قمر مصنوعی"

 

                                    امشب  به  پیش  روی  تو شرمیده ماهتاب

                                                                       کز  خاکیان  چهره   بپوشیده  ماهتاب

                                    دیشب   به   خوابگاه   تو   نظاره    داشتم

                                                                       کز  پنجره  در  آمدی  دزدیده  ماهتاب

                                    امشب شده است دلکش و تابان چو روی یار

                                                                       بنما نظاره خوب  تو ای  دیده  ماهتاب

                                    از   پرتو   سپید   و   درخشان   و  سیم  فام

                                                                       بر روی  ارض نقره  بپاشیده  ماهتاب

                                    فردا    از    این    دیار    فراخناک    آسمان

                                                                       دامان خویش بینی که بر چیده ماهتاب

                                    کرده   خطا  و   سهو  بزرگی  که  هر کسی

                                                                       با  روی  آفتاب   تو  بخشیده  ماهتاب

                                               روزی رسد که با قمر مصنوعی «حمیم»

                                                انسان به سعی خو یش  نور دیده ماهتاب

                                                                                              کابل – افغانستان

                                                                                               09 / 04 / 1344 خورشیدی.                                                                                                                                          

*" نسبت فرود آمدن موفقانۀ سرنشینان اپولوی 12 بر سطح کرۀ ماه به تاریخ 14 / نومبر 1966 میلادی"

                                                          " ماه از ابر می ترسد !"

                      کرد انسان کوشش و سعی زیاد                      تا بیابد راه سوی ماهتاب

                      بهر این مقصد اپولو ساخت ورفت                  تا فرود آمد به آنجا کامیاب

                      دید کاندر مه نمی باشد هوا                            همچنین فاقد انسان است و آب

                                                              ********  

                      بیرقی از کشور خود نصب کرد                     تا که باشد یادگار رفعتش

                      با خود از انواع سنگ مهتاب                        ارمغان آورد حین عودتش

                      گرچه باشد این عمل انسان را                        حاکی از تخنیک و فهم و قدرتش

                                                              ********  

                      لیک این اقدام او از بهر ما                            دور باشد یارب از نقص و ضرر

                      استفاده از آن کند چون پایگاه                        بهر تسخیر سیارات دگر

                      نی که پایگاه نظامی سازدش                         بهر از بین بردن نسل بشر

                                                                                                مولود الدین «حمیم»   

" گلزار تخنیک !"

                                                              " گلزار تخنیک "

                          جهان رونق گرفت از کار تخنیک              بلند است پایه و مقدار تخنیک

                          چنین کاسوده است امروز انسان                بود از دولت بیدار تخنیک

                          نظر گر افگنی اطراف خود را                   تو مشحون بینی از آثار تخنیک

                          خوشا ملکی که دارد علم و صنعت              نکو قومی که باشد یار تخنیک

                          شگافد سینۀ افلاک بنگر                           طیاره ، راکت و اقمار تخنیک

                          ز گلهای جدید اختراعات                          سراسر سپر بود گلزار تخنیک

                          علوم و دانش دیگر تماماً                          شده درمانده و ناچار تخنیک

                          شوی از شش جهت آگاه بیشک                  به یک چشمک زدن از کار تخنیک

                          ز صحبت های رنگارنگ و شیرین             به من بهتر بود گفتار تخنیک

                          هزاران آفرین بادت ای انسان !                  که پیمودی ره دشوار تخنیک

                                                         بگو تا از تو ماند یادگاری

                                                         «حمیما» بعد ازین اشعار تخنیک

                                                                            کابل – افغانستان

                                                                            15 / 6 / 1347 خورشیدی.