" تریاک و چرس و بنگ !"

                                                              " تریاک و چرس و بنگ"

                        ای نور دیده ساخته ات بیگمان گرنگ                        تریک و چرس و بنگ

                        ژولیده کرده است ترا نیز چون ملنگ                        تریاک و چرس و بنگ

                        از بسکه ساخته است وجود ترا نحیف                       اعصابت هم ضعیف

                        مایل نموده است ترا دایماً به جنگ                            تریاک و چرس و بنگ

                        تُخ تُخ نمایی ، سرفۀ بسیار و تب                              پیوسته روز و شب

                        برده توانت از کف و بنموده زرد - رنگ                    تریاک و چرس و بنگ

                        یار و رفیق و دوست ندارند با تو کار                         هستند در فرار

                        بشنیده اند از تو ز بسکه ازین جفنگ                         تریاک و چرس و بنگ

                        تا کی تو عاطل هستی و بیکار این چنین                     افسرده و غمین

                        چون خود حبیس کاکه و لچ مرغ و هم ستنگ              تریاک و چرس و بنگ

                        از بسکه ساخته است ترا بیدل و جبون                       بیچاره و زبون

                        گُربه به پیش دیده نمایاندت پلنگ                              تریاک و چرس و بنگ

                        تا کی به جان خویش چنین ظلم ها روا                       دایم بود ترا

                        بگذار جانم این عمل زشت رنگ رنگ                      تریاک و چرس و بنگ

                        حرف «حمیم» خویش تو از جان و دل شنو                کن جمله را تو گوش

                        زین پس بگوی ترک خدا را تو بیدرنگ                     تریاک و چرس و بنگ

                                                                                           کابل – افغانستان

                                                                                          7 / 7 / 1348 خورشیدی