"مادر اندر !"
دل از دستت کبابست مادر اندر دو چشمم پر ز آبست مادر اندر
حنا نبود که از خون دل من دو دستانت خضابست مادر اندر
ندیدم از تو من لطفی و دائیم ترا قهر و عتابست مادر اندر
ز من دائیم شکایت های بیجا ترا در نزد بابست مادر اندر
به من قهر و به اطفال خودت لطف بسی دور از صوابست مادر اندر
خودت بنشسته ای بیکار و فیشن و یا عطر گلابست مادر اندر
ولیکن حصۀ من کار خانه فزونتر از حسابست مادر اندر
نمی ماند که خوانم درسهایم مخالف با کتابست مادر اندر
کو آن جرئت که بیدارش نمایند چو اندر خانه خوابست مادر اندر
ز دستش روز خوش هرگز ندارم غم و رنج و عذاب است مادر اندر
« حمیم» از شر او خود را نگهدار
که مانند جلابست مادر اندر
کابل - افغانستان
12 / 8 / 1349 خورشیدی
هیچ نظری موجود نیست:
نظرات جدید مجاز نیستند.