مختصر بیوگرافی شاعر:
روز میلاد نبی، یکی از روز های
مبارکی است. بزرگانی که بزرگی شان در نشئه ملک و ملکوت بر عارفانشان پیداست،
برگزیدگانی که برگزیدگی شان مهر شایسته گی شان را دارد.
مولودالدین «حمیم» در روز
"مولود شریف" در سال 1321خورشیدی در شهر مزار شریف به دنیا آمد و به
احترام همین روز مبارک هم اسم او را «مولودالدین» گذاشتند، او پس از اتمام دورۀ
ابتدائیه مکتب، جهت ادامۀ تحصیل به شهر کابل آمد و دورۀ «بکلوریا» را در مکتب
«لیسۀ غازی» به پایان رسانید و با دریافت
گواهینامه از آن جا شامل «حربی پوهنتون کابل» و یا «دانشگاه نظامی کابل» گردید و
پس از دریافت سند فراغت در خود همان دانشگاه به حیث افسر و استاد نظامی شامل خدمت گردید
و تا زمان تقاعدش الی رتبه دگروالی در آن جا به تدریس رشتۀ استحکام (پل بندی)، و
دیگر دروس نظامی به سربازان و افسران نظامی پرداخت. او در طول دورۀ خدمتش در صفوف اردو افغانستان در ولایات کایل، کندهار، بدخشان و دیگر نقاط دور دست کشور به تربیت افسران نظامی پرداخته و به حیث استاد و آمر شفر در صفوف اردوی افغانستان به خدمتش ادامه داد. پس از سالهای دراز خدمت به اثر مریضی «فشار خون» که عاید حالش شده بود بتاریخ 7عقرب سال 1384 خورشیدی که مصادف با بیست ونهم اکتوبر سال 2005 میلادی باشد، در شفاخانه چهار صد بستر شهر کابل به ساعت یک بجه روز به عمر63 سالگی درگذشت.
همسرش پس از مرگ او چنین گفت: "او مرد دلسوز، آرام، کم حرف و مهربانی بود. او نه تنها یک شوهر خوب، بلکه بهترین مرد زندگی من بود. که با از دست دادنش گمان می کنم از "تخت پادشاهی" به زمین افتاده باشم. زیرا ما مثل یک خانوادۀ سلطنتی می ماندیم. درست مثل شاه و ملکه و برای من او یک چنین تکیه گاهی مطمئین در زندگی ام به حساب می آمد و من خود را فاتح شهر عشقم تصور می کردم". او علاقه سر شاری به شعر و شاعری هم داشت، اما در ایام زندگی او کم تر کسانی از این احساس پنهانی او آگاه بودند.
«حمیم» چیست؟ : حمیم(آبیست که اگر قطرۀ از آن را بر کوه ها بریزند، آنها را متلاشی می سازد) از مولودالدین «حمیم» یک مجموعه ای شعری زیر عنوان «آشیانه های بی بهانه» به جا مانده است که شاید اشعار آن بتواند نقاب از روی درد و رنج های پنهانی و گوشه های پر از رمز و راز زندگی او بردارد و تا حدی حقایق سال های پر از خاطره ای زندگی او را برای علاقمندان شعرش بازگو نماید:
پس از وفات اگر نیست دختر و
پسرم
نمیشود از این غصه پر زخون
جگرم
چرا که دفتر
اشعار دلنشینم «حمیم»
برای دوستان یادگار می سپرم.
مولودالدین
«حمیم»
روحش شاد باد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر