" در تعزیت پدر بزرگوارم ! "

                                                           "در تعزیت پدر بزرگوارم"

                        وا    دریغا    کان    گل    باغ   امید              دست   گلچین  اجل   بر چید  و رفت

                        بود    یکتا      گوهر    دریای    دل              زال   گیتی   گوهرم    دزدید و رفت

                        ناله ام   گوش   فلک   را   کر  نمود              آه   من   بر آسمان       پیچید و رفت 

                        همچو من در ماتمش خورد و بزرگ             جای اشک از دیده خون بارید و رفت

                        آن  که   بودی  شمع  بزم    دود مان              دوری   آخر   از همه  بگزید و رفت

                        من   که   پاس   خاطرش    میداشتم              بی  سبب  از  من چرا رنجید و رفت 

                        آن  گل  خندان  من بر جای  خویش               تخم  غم  در  باغ  دل   پاشید و رفت

                        بود  روشن  چشم   من  از   دیدنش               تیره شد روزم چو رخ پوشید و رفت

                        بردش   از   نزدم   چو   صیاد اجل              بر من   و   تنها ئیم      خندید و رفت

                        نیست   دنیا   منزل   امن  و  سکون              این   حقیقت   را   نکو  فهمید و رفت 

                        کی  بود   از مرگ   انسان را گریز              هر کسی ز آن  جرعۀ   نوشید و رفت

                                                     کن صبوری کاندرین دنیا «حمیم»

                                                    صد فریدون   آمد  و  جمشید رفت

 

                                                                                              کابل – افغانستان

                                                                                              15/ 3 / 1343 خورشیدی

" مرثیه !"

رفتی ازین دار فنا با یأس و حرمان ای پدر

کردی ز هجرانت مرا محزون و گریان ای پدر

                                                              چون نیست ممکن دیدن روی نکویت بعد ازین

                                                              خود را تسلی میدهم با عکس بی جانت ای پدر

افتد گذارم هر گهی بر تربت مطهرت

سازم برای روفتن جاروب مژگان ای پدر

                                                              بودی تو یار و یاورم – در زندگانی رهبرم

                                                              اکنون به چشمان ترم از درد هجران ای پدر

هنگام رفتن از جهان رویت ندیدم ایدریغ

کردند مرگت را زمن تا دیر پنهان ای پدر

                                                              دارم تمنا از خدا – اکنون که گردیدی جدا    

                                                              جای تو باشد در بهشت با حور غلمان ای پدر

خوانم به روح پاک تو دایم درود و فاتحه

تا عفو سازد ایزدت جمله گناهان ای پدر

                                                              واصل شود آخر «حمیم» بی شبهه در دارلبفأ

                                                              با توبه رسد آندم ز حق تا باز فرمان ای پدر